De traditionele theeverwerkingstechnieken en de daarmee samenhangende sociale praktijken in China zijn onlangs ingeschreven op de UNESCO Representatieve Lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed voor de Mensheid, waarmee het de 43e Chinese vermelding op deze prestigieuze lijst is. "Chinese thee" omvat de uitgebreide kennis, vaardigheden en praktijken met betrekking tot het beheer van theeplantages, het plukken van bladeren, het handmatig verwerken, drinken en delen ervan en vertegenwoordigt een rijk scala aan cultureel erfgoed.
Oorsprong en diversiteit
De traditionele theeverwerkingstechnieken van China zijn voornamelijk geconcentreerd in vier verschillende theeteeltregio's: ten zuiden en noorden van de Yangtze-rivier, evenals Zuidwest- en Zuid-China, gelegen ten zuiden van de Qinling-Huaihe-lijn en ten oosten van het Qinghai-Tibet-plateau. Door gebruik te maken van lokale omstandigheden en gewoonten hebben theeproducenten hun vak aangescherpt door gebruik te maken van kerntechnieken zoals enzyminactivatie, fermentatie en geurstoffen om zes primaire categorieën thee en verschillende herverwerkte theesoorten te ontwikkelen, waaronder naar bloemen geurende variëteiten. Met meer dan 2.000 beschikbare theesoorten beschikt China over een breed scala aan theedrinkgewoonten.
Culturele uitingen
De ingewikkelde rituelen rond het drinken van thee in China weerspiegelen de diepte van de culturele betekenis ervan. De 'gongfu-thee' van Chaozhou City toont bijvoorbeeld een uitgebreide vorm van Chinese theeceremonie, met een nauwgezet brouwproces van 21 stappen. Daarentegen beoefent de etnische Bai-minderheid de "driegangentheeceremonie", waarbij de meest gewaardeerde oudste in de familie persoonlijk de thee schenkt. Ondertussen vermaken vrouwen in de Yao-gemeenschappen de gasten door oliethee te bereiden bij de open haard terwijl ze volksliederen zingen, wat een unieke culturele flair aan de ervaring toevoegt.
Spirituele en morele verrijking
Naast de fysieke kenmerken wordt het drinken van thee in China lange tijd geassocieerd met spirituele en morele cultivatie. Lu Yu, de wijze van thee uit de Tang-dynastie, verhief het drinken van thee tot een spirituele bezigheid in zijn baanbrekende werk, 'The Classic of Tea'. Hij geloofde dat degenen die thee drinken deugdzame individuen waren die op zoek waren naar de allerhoogste waarheid. Tegenwoordig wordt deze traditie voortgezet, waarbij kinderen deelnemen aan theebrouwactiviteiten, waarbij ze etiquette en levensfilosofieën leren te midden van de rustgevende geur van thee.
Economische en sociale impact
De theecultuur heeft aanzienlijk bijgedragen aan de groei van de Chinese thee-industrie. Van de oude Tea Horse Road en The Great Tea Road tot moderne initiatieven: thee is een hoeksteen van economische uitwisseling en ontwikkeling geweest. In plaatsen als Baotian, een etnische gemeente van Dong en Miao in de provincie Hunan, hebben dorpelingen geprofiteerd van hun theebronnen door theeproducten naar het buitenland te exporteren en het op thee gebaseerde toerisme te bevorderen, waardoor de revitalisering van het platteland werd bevorderd.
Behoud en Erfenis
China erkent het belang van het beschermen van dit onschatbare culturele erfgoed en heeft uitgebreide beschermingsplannen geïmplementeerd. Deze omvatten het aanmoedigen van traditionele leerlingplaatsen, het stimuleren van gespecialiseerd talent via onderwijsinstellingen en het ondernemen van gezamenlijke beschermingsinspanningen om het voortbestaan en de overdracht van deze technieken en praktijken te garanderen.
Wereldwijde betekenis
Als geboorteplaats van thee onderstreept de opname door China van zijn encyclopedische theecultuur op de UNESCO-lijst zijn inzet om dit rijke culturele erfgoed met de wereld te delen. Het verdiept niet alleen het mondiale begrip van de mooie traditionele cultuur van China, maar draagt ook bij aan het opbouwen van een gedeelde culturele basis voor een gemeenschap met een gemeenschappelijke toekomst voor de mensheid.
